عکاسی از قاجار تا امروزه یکی از محبوب ترین هنر ها شناخته میشود .با پیشرقت تکنولوژی اکثر مردم لذت عکاسی را با تلفن همراه داشته اند.ولی همان طور که در تمام رشته ها متخصصین بهترین خروجی را برای ما دارند،عکاسی هم از این تخصص بی بهره نیست..عکاسی زیر شاخه های فراوانی است و هر عکاس تخصص در شاخه ی مدنظر خود را دارد.بهتر است عکاسی های تخصصی خود را به عکاسان با تجربه و حرفه ای بسپارید تابتوانید بهترین نتیجه را داشته باشید.
در سال 1822 مخترع فرانسوی( ژوزف نسفور نیپس) توانست در 57 سالگی اولین عکس را به ثبت برساند.
که بعد ها با همکاری عکاس جوان تری به نام (ژاک ماند داگر) که طراح دوربین عکاسی بود همکاری کرد.
بعد از10 سال با استفاده ازمواد شیمیایی ومکانیکی دستگاه داگرئوتیپ برای عکاسی طراحی شد که با استفاده از کاغذ حساس به نور بود ودر سال 1839 به نمایش گذاشته شد که عصر عکاسی آغاز گردید.
این خبر باعث شد که ویلیام فاکس تالبوت را به فکر به اندازد تا روش عکاسی خود را تکمیل کند
در روش اونیز یک نگاتیو حساس به نور استفاده می شد که باعث تهیه تصویر مثبت از آن وجود داشت و مراحل تکمیل آن درسال 1833مستقلا توسط تالبوت آغاز گردید.
ژوزف نیسفور نیيپس در سال 1833 درگذشت ،داگر توانست در سال 1837 روش خود را اختراع کند و آن را به نام خود داگريوتیپ نام گذاری کند روش او این گونه شد که صفحه نقره ای صیقل دیده با خارید نسبت به نور حساس می کردند و سپس اورا درون یک جعبه یا اتاقک تاریک قرار میدادند و بابرداشتن عدسی لنز حدود 15 الی 30 دقیقه به شي مورد نظر حساس به بخار ید نور میدادند و برای ظهور تصویر آن درمحول جیوه با حرارت 65 درجه قرار میدادند تا ذرات نقره و جیوه بهم چسبیده تا بتواند عکس را به وجود می آورند سپس آن را در آب سرد فرو میبردند تا سطح آن پایدار شود ودر آب نمک (سدیم کلرید) قرار میدادند تاعکس ظاهر شود اما تنها مشکل روش داگر این بود که میشد تنها یک نسخه از این عکس را داشت .
در دوره نخستین دستگاهای عکاسی به روش داگر ئوتیپ به در خواست محمد شاه قاجار از روسیه وانگلیس به دربار برای شاهزادگان وارد شد.
دوره پنجاه ساله سلطنت ناصرالدین شاه را با شکوفایی عکاسی در دوران قاجار، قرن نوزدهم میلادی میدانند وی ذوق هنری زیادی نسبت به عکاسی داشت که با تأسیس عکاسخانه کاخ گلستان به تشویق و حمایت از عکاسان پرداخت، ناصرالدین شاه خود توانایی در عکاسی داشت و تنها از افراد خانواده سلطنتی عکاسی میکرد هرچند عکاسی او به دربار و خانواده سلطنتی ختم میشد ولی او با تأسیس رشته عکاسی در دالفنون نشان از اهتمام او به این امربود .او عکاسی را نزد کارلیان فراگرفت .
بعدها از اوایل سلطنت مظفرالدین شاه در سال 1314 قمری اعبدالله میرزا در بالا خانه دالفنون عکاسی میکرد که بسیاری از عکاسان بعدی هم از شاگردان ایشون بودند این عکاسخانه تا اوایل انقلاب مشروطیت دایربود.
شخصی به نام میرزا ابراهیم خان عکاس باشی عکاسی دربار را انجام میداد که از خدمت گذاران مظفرالدین شاه بود .
با آغازانقلاب مشروطیت مردم تمایل داشتند بیشتر چهره رهبران خود را ببنیند به تدریج باعث تحولاتی شد که عکاسی از انحصار دربار خارج و موضوعاتی چون اجتماعی و واقعی در برابر دید مردم قرار گرفت ،باجنبش تحولات مشروطی زمینه عکاسی مطبوعاتی فراهم شد که عکس های به جا مانده از دوران مشروطیت توسط استپان استپانیان عکاس ارمنی انداخته شده است که وی را به عنوان اولین عکاس خبری ایران میشناسند.
در بین سال های 1327 تا 1332 که سرآغاز جنبش ها و فعالیت های سیاسی و مشروطه بود و فعالیت گسترده ای داشتند عکاسی کاربردبیشتری یافت و تحولات اساسی در عکس ظاهر شد که خود باعث متفاوت شدن عکس ها شد
در دوره دوم پهلوی که با ورود تجهیزات و فنون غربی به ایران شد هنرمندان و عکاسان به شیوه های مدرن غربی روی اوردند که فعالیت های مطبوعات وعکس به عنصری مهم تاثیرگذار تبدیل شد.
عکاسی مطبوعاتی رونق داشت تا با شروع کودتای 28( مرداد 1332 ) دچار رکود شد ودر حاشیه قرار گرفت که دردهه 30 و 40 شمسی عکاسی بیشتر جنبه تبلیغاتی و رسمی پیدا کرد ، که در اواخر دهه 40 به دلیل گشترش گرایشات هنری و پیچیده شدن مبارزات فضای جدیدی به وجود اورد که باعث متأثر ساختن عکاسی شد.
از نظر لغوی عکاسی مترادف عکس برداری است که این لغت برای واژه فتوگرافی که ترکیب دوکلمه فتوگرافی تشکیل شده است ،
فتو همان نور است و ثبت نگارش را گرافی می گویند به تعبیری فتوگرافی یا عکاسی، ثبت نور وایجاد تصویر می باشد .
شاید بتوان عکاسی رادر چند شاخه مختلف تقسیم کرد عکاسی علمی- خبری- معماری- طبیعت-هنری- صنعتی عکاسی با استفاده از اصول علمی به وجود آمده است ،اکتشافات نوری، تحقیقات درمورد عدسی ها ،کاغذ های حساس به نور، مواد شیمیایی مناسب که همه اینها نتیجه اکتشافات نخبگان عکاسی است
این علم درهمه دنیا گشترش یافته وتوسعه فراگیری بین مردم به وجود آورده است
عکاسی یک نوع صنعت در دنیای هنر امروز است و عکاس هنرمندی است که با خلاقیت و ابتکار خود لحظات زندگی –فردی – اجتماعی – فرهنگی –تجاری را به ثبت میرساند .
زمانی ک ناصر الدین شاه به عنوان اولین عکاس ایرانی عکاسی را از مسیر کارلیان آموخت و نخستین عکس ها را از شگارگاه و دربار میگرفت نمیدانست که سال ها بعد یک حرفه کسب کار میشود و مردم و علاقه مندان به عکاسی میتوانند با آن امرار معاش کنند وبتواند به تجارت – صنعت – و اقتصاد کمک کند.
عکاسی دارای سه گونه علمی – صنعتی – هنری است که ابتدا به‌عنوان یک پدیده علمی اختراع شد سپس به شکل یک صنعت گسترش یافت و به‌عنوان هنر ماندگار شد. از این رو فرایند اختراع عکاسی به یکباره شکل نگرفت بلکه در یک دوره تاریخی از علمی به صنعتی و از صنعتی به هنری رسید
عکاسی مهم ترین عنصر در عرصه تبلیغات به شمار میرود به دلیل اینکه در دنیای امروز عکس بیشترین کاربرد را در فضای مجازی و هم در فضای زندگی روز مره ما دارد که از تریق (کاتالوگ ها بروشور اینستاگرام یوتوب) و دیگر مجموعه های در دسترس با مخاطب در ارتباط هست. و به بهترین جذاب ترین شکل میتواند مشتری را ترغیب کند که از محصول خریداری یا از خدمات آن استفاده کند. دنیای تبلیغات همواره با سرعتی غیرقابل تصور در حال پیشرفت است، که تاثیر به سزایی بر ظمیر ناخوداگاه مخاطب گزاشته است .
شرکت های تبلیغاتی و اتلیه های عکاسی عکاسین حاضر در این حوضه توانسته اند باعث گسترش هنر عکاسی شوند.
